کمترین تصویری از یک زندگانی:
آب،
نان،
آواز،
ور فزون تر خواهی از آن،
گاه گه، پرواز
...
آنچنان بر ما به نان و آب،
اینجا تنگ سالی شد
که کسی به فکر آوازی نخواهد بود
وقتی آوازی نباشد،
شوق پروازی نخواهد بود...
«استاد شفیعی کدکنی»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر